Het moment was daar om onze collega's op de hoogte te brengen van onze plannen. Deels met lood in onze schoenen. Want het is allemaal fantastisch, een gaaf plan en oh zo leuk... voor ons. We beseffen ons natuurlijk tegelijk dat het wel voor een (weliswaar oplosbaar want niemand is écht onmisbaar) probleem zorgt.
Maar wat waren de reacties leuk, lief, geïnteresseerd en enthousiast. Gelukkig gaan we ook niet weg uit onvrede of omdat we een uitdaging missen. We hebben beide een fijne werkgever, leuke functie en er liggen genoeg kansen. Maar sommige dromen en wensen gaan niet samen met vaste baan. Althans, nu niet. Door de vroege aankondiging hopen we het netjes af te kunnen ronden.
Maar vergis je er niet in: we gaan het missen. Van de vis op de woensdag, het werken in een monumentaal gebouw, even snel winkelen in de prachtige hanzestad Doesburg of de korte wandeling van de auto naar het werk.
We ruilen het in voor een ciabatta bij de lunch of een pasta als diner in Italië en het struinen door Spaanse straatjes en steegjes. We ruilen het in voor een jaar alleen wij als gezin. Dat is een fijn vooruitzicht.
Comments