Ontslag nemen was de derde stap. Allereerst was er daadwerkelijk beslissen dat we gaan, vervolgens een gesprek met de makelaar om te toetsen of het haalbaar is en toen het op ons werk vertellen.
Of we bang zijn om er niet weer tussen te komen?
Eigenlijk maken we ons het allerminst ongerust over het vinden van een nieuwe baan. Uiteraard zorgen we er voor dat er een buffer bestaat zodat we niet binnen 2 maanden persé een nieuwe werkgever moeten hebben gevonden en we daadwerkelijk uit kunnen kijken naar een baan & werkgever waar we tot ons pensioen gelukkig zullen zijn.
Maar dat terzijde. We hebben de energie, wil en het doorzettingsvermogen om een nieuwe baan te willen zoeken en te willen vinden. Dat geeft nog geen garanties, maar al wel de helft van de kansen.
Daarbij weten we ook niet in welk vakgebied we een nieuwe baan zoeken. Gaat dan in dezelfde richting zijn als waar we nu vandaan komen? Misschien wel. Maar niets is zeker en niets ligt vast. Ergens is dat ook de charme van dit soort dingen. Het letterlijk nog éven allemaal níet weten.
Heel erg jammer dat ze ons gaat verlaten op het werk, maar we wensen ze een supermooi avontuur toe!!