Hoe gaat het nu met ons?

---

Ruim twee maanden in een camper in het buitenland wonen. Hoe gaat het nu met ons?

Op 1 juli sliepen we voor het eerst in de camper. Toen nog op een camping in Nederland. Bomvol stond deze, niets had een plekje & er stonden ook nog spullen in ons huis. Maar we hadden hem! Het bed was opgemaakt en we konden er in slapen! Dat we eerst een deel moesten verplaatsen om het bed vrij te maken vergeten we voor het gemak even.  

Op dit moment zijn we in Montenegro. Tussen de, letterlijk, eeuwenoude olijfbomen hebben we een plekje op een camping. Sommige bomen die hier staan zijn tussen de 500 en 600 jaar oud. Bizar. Montenegro heeft ons blij verrast. Een prachtig land. Wij hebben geen tijd om nog verder het land in te gaan, maar hij komt hoog op ons lijstje voor een nieuw bezoek op een ander moment.

Wat gingen de afgelopen twee maanden snel. Alles heeft een plek en ligt ook zo weer op de plek. We verhuizen met gemak naar nieuwe plekken. We fietsen naar de winkel, een stadje of gaan een hapje eten. We koken buiten op onze campinggaz. We ontbijten in alle rust onder de luifel & hebben ons aangepast aan het camper leven. 

Elke locatie kiezen we met zorg uit. Het zijn campings met leuke reviews. Is het sanitair schoon? Kunnen we de camping goed bereiken met de camper? Ideaal: kunnen we de vuilwatertank legen? Is er een bakkertje op loopafstand? Maar daar is het qua eisenpakket ook wel mee gezegd. 

Alles kost veel meer tijd. De supermarkt is een uitje. De winkel is onbekend dus je moet overal naar zoeken. Boodschappen doen maar ook daarna alles inruimen kost meer tijd.

Van A naar B komen gaat langzamer. We hebben de afgelopen tijd geen snelweg gezien. De omgeving is dan wel een stuk mooier. 

De praktische kant, het huishouden, duurt langer. De oppervlakte is echt vele malen kleiner maar er zit geen wasmachine aan boord. Op bijna elke camping staat wel een wasmachine maar je moet geluk hebben dat deze vrij is. Vervolgens zet je een timer om wel op tijd het er weer uit te halen en de machine niet bezet te houden. Ontbijt maken in de ochtend betekent eerst verse broodjes halen. Tandenpoetsen kan niet met drie (of 4) personen tegelijk want dat past niet. Een chemisch toilet raakt vol en moet om de zoveel dagen leeggegooid worden. Dat geldt ook voor de vuilwatertank. Echt alles kost meer tijd. 

Daar had ik (Carmen) vooraf niet zo over nagedacht. 

Je hebt de tijd, dus er is geen stress. Alleen het zit niet in mijn systeem. Het aanpassen aan langzamer leven kost soms moeite. We hebben al wel een heerlijke tijd achter de rug. 's Avonds gaan slapen zonder de agenda van de volgende dag in je hoofd is een prettige ervaring. De meiden genieten en zijn blij. Ze (en we) slapen goed, eten goed en spelen leuk.

Lauris vindt het fantastisch. Heeft nog steeds een vakantiegevoel en denkt niet dat hij daar ooit van af komt.

Wat mist hij dan onderweg? De ruime badkamer/douche van ons oude huis. Maar tegelijk is daar het besef dat het een uitzonderlijke situatie is na een bijzondere keuze. Het is een privilege. Fulltime bij de kinderen zijn is geweldig. Al hapert dat gevoel soms een klein beetje als de jongste laat horen wat het bereik is van haar stem is of als de oudste binnen 15 minuten alweer moet plassen. 

Morgen varen we naar Italië. Dan laten we de Balkan achter ons. De reviews van deze ferry zijn, voorzichtig uitgedrukt, bijzonder slecht. Met het motto: ooit lachen we er om vaart hij hopelijk om 21 uur de haven van Bar uit met ons er op. En arriveren we 12 uur later in het Italiaanse Bari.🍀