Camper

Zo!

Eindelijk!

Het eerste spelletje voor de camper hebben we gespeeld.

Terwijl we genieten van een wijntje in de vroege avondzon schrijven we deze blog.

Dat mocht ook wel, na inmiddels 13 dagen in de camper te leven.

Wat was het een drukke tijd. Soms had ik werkelijk het gevoel dat alles nooit op zijn plek zou vallen. Gelukkig is dat wel gelukt. De planning was goed. De tijdsinschatting soms iets te krap maar het gaat de goede kant op.

Tussen je huis leeghalen en vrolijk rondtouren in de camper zit ontzettend veel dat je achteraf onvoorzien kunt noemen. En nog steeds is het veel geregel. De camper die we gekocht hebben was nog niet conform afspraak (en factuur) ingericht.

De fietsendrager en onze gewilde bearlock waren niet gemonteerd. Dat kost een dag. Hij moet opnieuw de garage in. Gelukkig dichterbij huis dan waar hij aangeschaft is.

Omdat de camper kortgeleden voor het eerst toegelaten is op de Nederlandse wegen moeten we zelf ook contact zoeken met de belastingdienst voor het kwarttarief. Op papier. Per briefpost. Uitgeprinte foto's. Het klinkt als een jaren 80 film.

De bankrekening schrok van de gestorte overwaarde en blokkeerde door een automatisch algoritme. Klinkt veilig en leuk. Is tegelijk bijzonder onhandig.

Alle spullen zijn voor de derde keer uit de garage van de camper geweest en zo goed als de helft is toch op de zolder van de ouders van Carmen terecht gekomen.

Maar och, wat er bovenal overheerst is enthousiasme.

Zin in een Europa reis.

Zin in het jaar dat voor ons ligt.

Zin in prachtige nieuwe landen, nieuwe gebieden, fijn gezelschap & aandacht voor elkaar.

Nog een week: dan vertrekken we Europa in.