Algarve

Opeens is het al weer half februari. Na Sevilla hebben we een week aan de kust bij Isla Cristina genoten van de zon & de zee.

Al snel werd het tijd voor Portugal. In de Algarve vonden we een fijne camping. De kustlijn is schitterend. Het weer wat minder. Na twee dagen zon sloeg het weer om. Stormachtig, koud, regen & alles was een beetje grauw. Dankzij de enorme ramp in Turkije en Syrië pastte dit ook wel bij de stemming.

Des te meer dringt door hoe bijzonder het is om een reis als deze te kunnen maken. Wat tijd met elkaar betekent. Als grapje noemen we het een tussenpensioen. Een tussenjaar. Maar eigenlijk is het allesbehalve dat. Hannah leert zo ontzettend veel en wordt zelfstandiger met de dag. Elke dag een nieuwe interessante vraag. De ontwikkeling van Norah is zo leuk om zo dichtbij mee te maken. Elke dag een nieuw woordje.

In de Algarve in Portugal hebben we de camper op een fijne luxe camping neergezet bij Praia da Luz. Een fijn stadje waar veel mensen overwinteren. Maddie Mccann verdween hier in 2007. De CrimeJunkie in mij is gefascineerd door deze vermissing.

We hebben een auto gehuurd om door de dorpjes te touren en de kustlijn te ontdekken. In Sagres zagen we het "einde van de wereld". Het meest westelijke puntje van het vasteland van Europa. Tot Columbus Amerika ontdekte hield de wereld hier op.

Toen ik een jaar of twee was ging ik met mijn ouders en opa&oma naar Portugal, ook in de Algarve. Bij het plaatsje Portimão. Door de jaren heen werd het een anekdote over mijn kletspraat als peuter. Overal en nergens bleef ik 'pottiemayo' zeggen.

Alleen ik kwam er op mijn dertigste pas achter dat dit plaatsje überhaupt bestaat. Het perfecte voorbeeld van "I was X years old when I..." Dat had ik nooit begrepen. Tot dat moment dacht ik dat ik zelfs als peuter al mayonaise (pottiemayo) riep. Wat ook best gekund had trouwens ;)).

De kustlijn van de Algarve is prachtig. Wat een wonderschone rotsen, grotten, zandstranden. Wat een prachtige woeste zee. We snappen volkomen dat het een walhalla is voor surfers, al is de Atlantische oceaan kant dan nog een beetje meer. Wat een fijne omgeving om langere tijd te zijn.

Op de camping kwam een ander Nederlands reizend gezin hoi zeggen. Ze hadden de camper zien staan met de stickers. Met de vraag of Hannah even mee wilde spelen. Voor diegenen die Hannah kennen zou je denken: 'nee' dat doet ze niet. Maar ze keek 1 keer, toen van dichterbij nog een keer, vroeg of ze haar jas mocht en ging meer. Wat zijn er trots op deze kleine stoere globetrotter

We hebben de drone maar niet de lucht ingestuurd, hij zou waarschijnlijk weggewaaid zijn. De voortent bleef gelukkig staan, al zorgde het voor een onrustige nacht. Inmiddels zijn we verder gereden richting het noorden en hebben we een camping gevonden van waaruit we Lissabon willen bezoeken.

Op de dag van aankomst ging de waterpomp stuk in de camper. Hoort er ook bij. Gelukkig zit hier een fijne camperdealer in de buurt met een énorm assortiment aan accessoires en onderdelen. Perfect en alles op voorraad.

Voor ons was die waterpomp op dit moment alles wat kapot is. Dat is 5000 km hier vandaan wel anders. De ramp werd voor ons persoonlijk(er).

Een directe oud collega van Lauris werd na een paar dagen stille hoop gevonden, onder het puin.

Alles wat hem en zijn gezin ontnomen is. Alles wat hij nog zo graag wilde ondernemen. Het is zo ontzettend verdrietig. We hadden het zo graag anders gezien en hem meer gegund. Tijd. Meer tijd. Veel meer.🖤