Afscheid

Het is wat. Het is echt niets aan. Want het avontuur is tof. En leuk. En het gaat verrassend fantastisch bijzonder worden. We hebben het zelf bedacht en willen het ook...

Maar daar hoort bij dat we vertrekken. Samen met twee meiden die volop groeien en ontwikkelen. Die een lange tijd geen opa en oma zien. Een lange tijd geen oom en tante zien. Hannah die haar neefjes niet ziet om mee te spelen...

Dat is moeilijk en lastig. Heus ook (even) verdrietig. Als we morgen onderweg zijn voelt dat vast wel beter.

Een deel van deze zenuwen heb ik (Carmen) altijd, voor elke vakantie. Voor iedereen die op vakantie gaat. Eerst veilig overkomen. Doe je rustig aan! Kijk uit en pas op. Nu zijn we het zelf. We doen voorzichtig, hebben geen haast om ergens te komen en alle opties liggen open.

Toch is afscheid nemen ook ergens wel een moment waarop je met zijn alleen bij elkaar bent. Vrienden stonden spontaan allemaal op de camping en namen ons mee uit eten. Opa's en oma's zijn druk geweest met onze voorbereiding en tijdens een afsluitende BBQ kregen de meiden een giga cadeaupakket. Wat zijn ze verwend, voor de reis en de komende verjaardagen. Van iedereen. Zo leuk en stiekem veel te gek.

Dus dit was het dan.

Afscheid nemen.

Met een lach en een traan.

We zien elkaar snel weer. Tot in de herfst. Tot in Kroatië. Tot Kerstmis!

Pas goed op elkaar. Op iedereen en allemaal. ♥️